Ο Maciel είναι ένας ταξιδιώτης. Κουβαλά μαζί του φωτογραφίες που έχει τραβήξει από γωνιές της Ευρώπης. Από τη Βαρκελώνη μέχρι του Δουβλίνο. Εδώ και επτά μήνες λείπει από τη πατρίδα του, τη Βραζιλία, η οποία δεν του λείπει ιδιαίτερα. Είναι τόσο ευχάριστο να γνωρίζεις συνεχώς άλλους ανθρώπους και άλλες κουλτούρες. Εμείς οι Ευρωπαίοι για εκείνον είμαστε τυχεροί καθώς έχουμε την ευκαιρία να ταξιδεύουμε σχετικά εύκολα σε άλλες χώρες. Η Ευρώπη έχει τόσα συναρπαστικά πράγματα να σου προσφέρει. Η μακρινή Βραζιλία στο εμποδίζει. Από τις χώρες που επισκέφθηκε, η Ουαλία, η Ιρλανδία, η Νορβηγία, χώρες που «συμπάθησε» μέχρι στιγμής. (Την ώρα που γράφω μπορεί να βρίσκεται στην Ιταλία, μπορεί και κάπου αλλού. )
Αθήνα. Μια διαφορετική πόλη από τη φανταζόταν. Ο Παρθενώνας ένα μνημείο τέχνης αλλά ως εκεί, είναι παρελθόν. Έπειτα γνώρισε και αγάπησε τα Εξάρχεια. Λάτρεψε τις τοιχογραφίες, τον κόσμο. Τα ελληνικά μοιάζουν λέει με τα Ισπανικά και «λίγο» με τα ρώσικα, όταν μιλάει κάποιος χαρούμενα του φέρνουν στο μυαλό τα ισπανικά όταν μιλάει βαριεστημένα ή αγριεμένα, μοιάζουν με τη βαριά γλώσσα των Ρώσων. Αν όλοι οι ξένοι φέρνουν στο νου τους τα ρώσικα όταν μας ακούνε να μιλάμε βαριεστημένα ή αγριεμένα τότε ακούνε συνέχεια (απ’ όλους) μια γλώσσα που μοιάζει τόσο με τα ρώσικα. Τεράστια αντίθεση, ο ήλιος συνεχώς πάνω από τα κεφάλια μας αλλά η μιζέρια πάει και έρχεται. Αν και τελευταία θέλουμε να μοιάζουμε στους Ισπανούς, αγανακτήσαμε και εμείς. Ο ίδιος κάθε μέρα βρισκόταν στο Σύνταγμα με τους αγανακτισμένους. Του έκανε εντύπωση/ οι μούτζες του κόσμου προς τη Βουλή, στην Ισπανία λέει απλά υψώνουν τα χέρια. Τους άρεσε η αντίσταση του κόσμου, η διαμαρτυρία, η φωνή τους.
Στη Βραζιλία είναι άσχημα τα πράγματα αλλά το έχουν αποδεχτεί έτσι δεν κάνουν κάτι να το αλλάξουν. Η γνωριμία με ανθρώπους που έρχονται συνεχώς σε επαφή με καινούργια πράγματα σου αφήνει μια γεύση αισιοδοξίας. Προτού με γνωρίσει πίστευε πως η Αλβανία είναι μια χώρα κάπου κοντά στο Ιράκ. Με τη συζήτηση έβαλε σκοπό να επισκεφθεί και την Αλβανία. Και ποιος ξέρει πως μπορεί να τα φέρει η μοίρα, έτσι πως είναι τα πράγματα από δω μπορεί να επιστρέψω και να πετύχω στη πλατεία των Τιράνων έναν τύπο που με τη κάμερα τραβάει φωτογραφίες.
Δεν έχω όνειρα. Ζω ένα όνειρο, ταξιδεύω, να σήμερα γνώρισα εσάς, (δείχνοντας τον καθένα από τη παρέα) είπε και χαμογέλασε όπως έκανε σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης.
Εδώ μερικές φωτογραφίες του... :
photography by Maciel Goelzer
 |
| Maciel Goelzer |
 |
| Maciel Goelzer |
 |
| Maciel Goelzer |
 |
| Maciel Goelzer |
 |
| Maciel Goelzer |
 |
| Και στην Αθήνα μας... |
Στήλη : ανυπόμονες συναντήσεις. Πρόσωπο : Maciel Goelzer.