Ιστορίες απο το τούνελ

Αναμνήσεις απο τα Τίρανα
Μέρος 1

Στο τούνελ φυσούσε και ο αέρας έφερε ένα τετράδιο με κάτι ιστορίες.  Εγώ διάβαζα και ο Έριον έτρωγε τα νύχια του. Μέσα έβρισκες  ιστορίες εξωπραγματικές. Ένας σκοτεινός πύργος με μικρά παράθυρα χάθηκε μαζί με το μυστήριο που κουβαλούσε. Έβλεπα τον Άλντο να ζωγραφίζει έναν πύργο στο τοίχο…  
Ο Άλντο με διέκοπτε… στο τετράδιο έλεγε πως ο πύργος κατέβηκε από τον ουρανό. Εκείνος ήθελε να ξεφυτρώσει από τη γη. Δεν θα μπορούσε αλλιώς να στηριχτεί. Το τετράδιο με ζάλισε μου είπε.
Έκλεισα το τετράδιο… σίγουρα είπα, ο Θεός δεν θα το επέτρεπε αυτό το πράγμα. Ότι ανήκει στο βασίλειο του ουρανού, παραμένει εκεί…

Μέρος 2
Μιλούσαμε για την Ίρις, η κοπέλα που πριν λίγες μέρες μετακόμισε στη γειτονιά μας. Όταν βγήκε στο παράθυρο χαμογέλασε σε κάποιον από μας, ή σε όλους, αλλά εμείς στοιχηματίζαμε για ποιόν μπορεί να χαμογέλασε η Ίρις.
Όταν ήρθε στη παρέα ο Έντι, σταματήσαμε τη κουβέντα, άρχιζε όπως πάντα να τους χλευάζει όλους. Άναψε τσιγάρο, τα χέρια του έτρεμαν, ο Ερμάλ τον κοιτούσε πάντα με θαυμασμό, και όπως πάντα ήταν ο μόνος που γελούσε με όσα έλεγε ο Έντι. Προς ανακούφιση μας πέρασε ο πατέρας του και τον μάζεψε σπίτι με κλωτσιές και σφαλιάρες αφού τον έπιασε να καπνίζει. Τα μάτια μας έβγαζαν σπίθες από χαρά. Εκτός απ’ τον Ερμάλ.

Μέρος 3
Στα Τίρανα βρίσκεις παντού κομμουνιστικές πολυκατοικίες.
Ο ήλιος δεν έφτανε ποτέ στο τούνελ. Στο κατώφλι μιας ίδιας με όλες τις άλλες πολυκατοικίες μαζευτήκαμε πάλι.
Η συζήτηση είχε ως εξής…
- Τις μάζεψε η Ιταλία τις βαλίτσες της είπε και ευχαριστώ.
-Ναι, γιατί η Βραζιλία τι έκανε ;
-Ναι, αλλά δεν τις μάζεψε τόσο νωρίς.
-Ούτε η Ιταλία το άξιζε.
Παραλίγο να έρθουν στα χέρια.
Ο Άλντο ρωτούσε για την Ολλανδία αλλά δεν του απαντούσαν.  Εγώ άκουγα τη συζήτηση και σκεφτόμουν Ιταλούς και Βραζιλιάνους να μαζεύουν τις βαλίτσες τους… η Γαλλία ήταν η νικήτρια του Παγκόσμιου… Κυπέλλου.

Μέρος 4

Όπως πάντα  το ρεύμα έπεσε ξαφνικά, όλα τα φώτα της πολυκατοικίας έσβησαν, φάνηκαν τα αστέρια. Από τα παράθυρα της πολυκατοικιών άκουγες τα ονόματα, Γκέρι, Άλντο, Ερμάλ, Έριον…. Ο Γκέντι, θα αργήσει να ακούσει το όνομα του, μένει στην άκρη της πολυκατοικίας, και η φωνή της μητέρας του χάνεται ανάμεσα σε τόσες φωνές. Ο Γκέντι, μένει τελευταίος μαζί μου, λέει , πήγα Δυρράχιο προχτές, στη παραλία. Στη θάλασσα άκουσα τη φωνή του αδελφού μου, τα κύματα κάτι μου ψιθύριζαν. Θα γυρίζει μου είπε. Τώρα που έμαθα κολύμπι, αν δεν έρθει εκείνος θα πάω εγώ. Ο αδελφός μου θα χαρεί όταν με δει… Την ώρα εκείνη τον φώναξε η μητέρα του, έτρεξε και χάθηκε στο σκοτάδι. Ο αδελφός του Γκέντι, λένε πως βρέθηκε νεκρός στην Ιταλία…