Η λήθη φτιάχτηκε μια όμορφη μέρα. Ποτέ δε μπορούμε να μπούμε στα πράγματα. Στην λήθη κάθε συνήθεια έρχεται απ το αιώνιο και το αιώνιο δεν είναι παρά η προσωπική μοναξιά. Σαν ένα σπίτι είναι η λήθη, το σπίτι σου ανήκει αλλά τα κλειδιά θα τα λάβεις μια καθορισμένη ημερομηνία. Τα πόδια σε έφεραν εκεί. Δεν έχει αγωνία η λήθη. Θυμάσαι όλες τις μέρες σου την εποχή που διανύεις με ένα άτομο, χωρίς το άτομο αυτό. Αυτό είναι λήθη. Το μέλλον είναι ένας σταθμός. Πάντα εκεί θα βρίσκεται ο σταθμός, οι βαλίτσες όχι. Πώς να ξεχάσεις μια βαλίτσα;  Το μέλλον δεν αναγνωρίζει το παρελθόν.