θέλω σήμερα να ξεχάσω τα συναισθήματα
αυτό όμως με κάνει να σε κατανοώ


υπομένω τη βιασύνη των άλλων
ο χρόνος δεν είναι προσωπικός
το πιο όμορφο ρολόι το βρήκα κάτω σε ένα πεζοδρόμιο
δε μου ταιριάζει
φαίνεται ότι όλο το κοιτάω
ούτε μπορώ να το κρύψω κάτω απ το σακάκι
άχαρος από ανυπομονησία
δε φαίνεται ότι νυστάζω; 



είμαι μπερδεμένος 
δηλαδή δε μπορώ να μπερδευτώ άλλο

η σύγχυση αν έφερνε απώλεια 
θα έφερνε και τη λύση

ονειρεύτηκα ένα πληγώμενο χέρι που δεν είχε τη δύναμη να σφίξει ένα αγκάθι ώστε να θυμηθεί πως ήρθε ο πόνος

Πιάνω το μπουκάλι της μπύρας απ το λαιμό
Δεν είμαι καλά
Απολαμβάνω τα πάντα
Σαν μυρμήγκι
Ανεβαίνω  - σύρθηκα στα μαλακά.
Αντί να κόψω τα λουλούδια μου αρπάζουν τα πόδια
Το σημείο ακύρωνει το σύνολο
Έτσι με κατήχε πάντα τελικά η ακεραιότητα



Πονάει η ανάσα που δεν πήρα.
Βρίσκω στην ηρεμία κάτι λάθος.  
Οι  πιο όμορφες βουτιές φέρνουν το αφόρητο.
                                         Όταν χαμογελάω μαζεύω όλη τη λύπη πίσω μου. Γυρίζω πίσω.  

Αναμενόμενο παρελθόν.
η ομορφια προδιδει τη συντελεια

σφ αλμα 
σε φιλω χωρις τροπο

λατρευουμε εκεινο το κυμα που φτανει πιο μακρια απ τα υπολοιπα
ξερει να συρθει καλυτερα 
θα υπαρχουμε σε ιστοριες που διηγουμαστε σε αλλους
  και
αυτο που μας αγγιζει μας κανει ιδιους

δεν ημουν με τους ιδιους ποτε


γιατι ανοιγεις ολη;
μ'αγκαλιαζει αυτο
το να σε φιλαω ειναι σα να σε τοποθετω σε παιδικη καρεκλα
περιμενω την πιο αβολη κινηση σου

οταν σε φιλαω δεν εχεις προσωπο

δεν εχουμε βρει τον τροπο να υποφερουμε βολικα

ειναι τα ματια μας 
παραξενοι πλανητες 

Η ανυπομονησία μεγαλώνει την αναμονή.    Γνωρίζω στο βάθος σημαίνει δε μπορώ να βγώ στην επιφάνεια. 
ζήτησες ποίημα

το ονόμασα εξίσωση θλίψης


ήταν τραύμα
Η αφοσίωση είναι η προκατάληψη του πιθανού.
Είναι η γοητεία που θέλω να επέμβει στην προσπάθεια να ξεφύγω απ αυτό που με ενδιαφέρει. Κλωτσάω αγαπημένα λουλούδια.
Αυτό που με προλαβαίνει είναι πάντα αυτό που εγκαταλείπω.
Βιώνω έναν παλιό πόλεμο. Οι ηττημένοι είναι οι μόνοι ζωντανοί.
Τώρα όμως έχω την ανάγκη να ακούσω μονάχα για να διαφωνήσω. Βυθισμένα αστέρια στο σκοτάδι.

Ζω εκείνο που οφείλω να αρνηθώ.
Το ανέγγιχτο με αγγίζει και έχει τη μορφή του ύπνου.
ο κοσμος που βλεπω ειναι αυτος που χανει κατι. καταλαβαινω καποιον οταν ειναι χαμενος. αυτα που ανθιζουν αγγιζουν τον πιο φρεσκο θανατο. η περιφρονηση ειναι ζεστο χαδι. ενα δεντρο στο νεκροταφειο. η υποκρισια ειναι το πιο αυθεντικο συναισθμα. μας τοποθετησαν εδω. μας υποκινει αυτο που μας περιγελα ενω το επινοησαμε. αυτους που αγαπησαμε δεν τους γνωρισαμε ποτε.