το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά που καμιά φορά φοβόμαστε και τα φανταζόμαστε σαν να είναι απολιθωμένα ζώα, ξαφνικά να ζωντανεύουν, εκείνη τη στιγμή εύχεσαι να μην το είχες φανταστεί, να πείσεις τον εαυτό σου πως επρόκειτο για κάποια ψευδαίσθηση και εκείνη την ώρα ακριβώς η ανάγκη για μια ψεύτικη καθησύχαση σε εγκαταλείπει και η φρίκη σαν ανεξίτηλη μπογιά που αφού χύθηκε δεν θα χαθεί, σίγουρα με το χρόνο, μα με το χρόνο και εσύ θα χανόσουν το ίδιο