θέλω σήμερα να ξεχάσω τα συναισθήματα
αυτό όμως με κάνει να σε κατανοώ

υπομένω τη βιασύνη των άλλων

ο χρόνος δεν είναι προσωπικός

το πιο όμορφο ρολόι το βρήκα κάτω σε ένα πεζοδρόμιο

δε μου ταιριάζει

φαίνεται ότι όλο το κοιτάω

ούτε μπορώ να το κρύψω κάτω απ το σακάκι

άχαρος από ανυπομονησία

δε φαίνεται ότι νυστάζω; 

είμαι μπερδεμένος 
δηλαδή δε μπορώ να μπερδευτώ άλλο

η σύγχυση αν έφερνε απώλεια 
θα έφερνε και τη λύση

ονειρεύτηκα ένα πληγώμενο χέρι που δεν είχε τη δύναμη να σφίξει ένα αγκάθι ώστε να θυμηθεί πως ήρθε ο πόνος

Πιάνω το μπουκάλι της μπύρας απ το λαιμό

Δεν είμαι καλά

Απολαμβάνω τα πάντα

Σαν μυρμήγκι

Ανεβαίνω  - σύρθηκα στα μαλακά.

Αντί να κόψω τα λουλούδια μου αρπάζουν τα πόδια

Το σημείο ακύρωνει το σύνολο

Έτσι με κατήχε πάντα τελικά η ακεραιότητα

Πονάει η ανάσα που δεν πήρα.

Βρίσκω στην ηρεμία κάτι λάθος.  

Οι  πιο όμορφες βουτιές φέρνουν το αφόρητο.

                                         Όταν χαμογελάω μαζεύω όλη τη λύπη πίσω μου. Γυρίζω πίσω.  

Αναμενόμενο παρελθόν.

η ομορφια προδιδει τη συντελεια

σφ αλμα 

σε φιλω χωρις τροπο

λατρευουμε εκεινο το κυμα που φτανει πιο μακρια απ τα υπολοιπα
ξερει να συρθει καλυτερα 

θα υπαρχουμε σε ιστοριες που διηγουμαστε σε αλλους
  και
αυτο που μας αγγιζει μας κανει ιδιους

δεν ημουν με τους ιδιους ποτε