οι μέρες εδώ επαναλαμβάνονται αργά μέχρι που αρχίζουν και περιστρέφονται γύρω σε έναν μυστήριο χορό.. δεν απομένει τίποτα, παρά να τιναχθείς , να την κοπανήσεις από δω. την κάνω και φτάνω πριν ξεκινήσω. στην καρέκλα στηρίζω το πόδι μου και τον αγκώνα στο γόνατο και το σαγόνι στο χέρι. αδειάζω τις σκέψεις μου στο τραπέζι, τις πατάω με ένα κερί που έχει μαζέψει σκόνη. σκέφτομαι να ανοίξω τον ουρανό, κάπου θα έχει ένα σκουριασμένο φερμουάρ. κάπου θα έχει μια πόρτα. σήμερα  είμαι τόσο ζωντανός όσο αρκεί. δεν πρέπει να βιαστώ. αυτός ο Χένρι Μίλερ λέει πως όλα θα έρθουν στην ώρα τους για αυτό να μην ανυπομονούμε για τίποτα. είμαι κακός τεμπέλης. μπορεί και καλός. κάτι σαπίζει μέσα μου και είναι κάτι που προσδοκεί να γίνει όνειρο. για να ονειρευτείς κάτι πρέπει να ζεις μέσα στο όνειρο. σαν τον πνιγμένο που διψά. σαν τον φτωχό που μισεί τα λεφτά. 

οι μέρες εδώ επαναλαμβάνονται αργά μέχρι που αρχίζουν και περιστρέφονται γύρω σε έναν μυστήριο χορό.. δεν απομένει τίποτα, παρά να τιναχθείς , να την κοπανήσεις από δω. την κάνω και φτάνω πριν ξεκινήσω. στην καρέκλα στηρίζω το πόδι μου και τον αγκώνα στο γόνατο και το σαγόνι στο χέρι. αδειάζω τις σκέψεις μου στο τραπέζι, τις πατάω με ένα κερί που έχει μαζέψει σκόνη. σκέφτομαι να ανοίξω τον ουρανό, κάπου θα έχει ένα σκουριασμένο φερμουάρ. κάπου θα έχει μια πόρτα. σήμερα  είμαι τόσο ζωντανός όσο αρκεί. δεν πρέπει να βιαστώ. αυτός ο Χένρι Μίλερ λέει πως όλα θα έρθουν στην ώρα τους για αυτό να μην ανυπομονούμε για τίποτα. είμαι κακός τεμπέλης. μπορεί και καλός. κάτι σαπίζει μέσα μου και είναι κάτι που προσδοκεί να γίνει όνειρο. για να ονειρευτείς κάτι πρέπει να ζεις μέσα στο όνειρο. σαν τον πνιγμένο που διψά. σαν τον φτωχό που μισεί τα λεφτά.