Προτελευταίο ποίημα

Η βία και η παραίτηση
είναι το ίδιο πράγμα.
Και ότι μοιάζει
και ότι δεν μοιάζει,
ποτέ δεν θα μας ανήκει.

Ότι μας ανήκει
δεν έχει ιδιότητα
ούτε φωνή,
ούτε χνούδι.
Η βία και η παραίτηση
είναι το ίδιο πράγμα,
δηλαδή
έτσι πως ξυπνώ
έτσι ακριβώς υποχωρώ
και υποχωρώ
σέρνομαι, είτε πάνω σε πληγωμένο κορμί
είτε σε τόσο μαλακό σεντόνι-  που η άγρια πλάτη μου
από την ακινησία και τον ύπνο
θα ανατριχιάσει
και θα μπερδευτούν όλα
και θα μοιάζει με χάδι
μα ότι μοιάζει
και ότι δεν μοιάζει
δεν μας αγγίζει. Πράγματι.

Ποτέ δεν είδα
όσα πίστεψα.