Η Μάργκαριτ διαβάζει την πρώτη επιστολή του Κλίντι.

Θα πάμε κάτω από ένα δέντρο και μόλις το αγγίξουμε εκείνο θέλοντας να ανταποκριθεί θα αφήσει όλα τα φύλλα πάνω μας. Ένα φύλλο θα πιαστεί από τα μαλλιά σου και εγώ θα στο βγάλω όταν θα κλείσεις τα μάτια σου. Όταν ανοίξεις τα μάτια σου θα το έχω στο χέρι μου. Ένα τελευταίο φύλλο θέλοντας να προσγειωθεί τελευταίο θα μας αποσπάσει την προσοχή και θα τρέξουμε να το προλάβουμε, στην προσπάθεια αυτή θα ξαπλώσουμε στα φύλλα. Θα σου μιλήσω για κάποιο ποίημα που λέει για ένα πάρκο  στρωμένο με φύλλα, σαν πολύχρωμο χαλί ενώ εσύ θα κοιτάς αλλού. Θα θυμώσω. Θα γελάσεις. Θα γελάσω. Θα σταματήσεις. Θα φέρεις το κασκόλ σου στο πρόσωπο μου και θα μου δώσεις ένα όνειρο. Και το όνειρο θα ζηλέψει την πραγματικότητα…