Αν όλα όσα με εμποδίζουν κάποια στιγμή χαθούν, η ζωή μου θα εξακολουθήσει να είναι ίδια. Είναι όλα τόσο κοντά, (πίσω από τα εμπόδια)  και η φαντασία δεν περιορίζεται, δεν ζυγίζεται, ούτε μετριέται, ούτε  ξέρω πότε η λογική δίνει την θέση της στην φαντασία. Οπότε δεν ξέρω πότε προσπερνάω ένα εμπόδιο ή πότε το χτίζω ο ίδιος.(Όλα όσα έχω, είναι τόσο μακρινά). Το όνειρο είναι ισάξιο με ότι ζούμε. Θα έπρεπε να ζούμε όπως ονειρευόμαστε προπαντός.  Η αθανασία αποτελεί πρόβλημα είτε επειδή σπαταλάει τις λέξεις μου είτε επειδή μπορεί να ξεπεράσει το (θάνατο) πιο φυσιολογικό εμπόδιο. Όλα πρέπει να υπάρχουν ώστε να χαθούν κάποια στιγμή.